Park Przyrody Tre Cime di Lavaredo

Tytułowe Tre Cime di Lavaredo są obok Schlern prawdopodobnie najbardziej znanymi symbolicznymi górami Południowego Tyrolu i, podobnie jak Zegar Słoneczny Sesto (z Neuner, Zehner/Sextner Rotwand, Elfer, Zwölfer i Einser), są oczywiście ulubionym celem wspinaczy. Ale Park Przyrody Tre Cime di Lavaredo ma do zaoferowania znacznie więcej.

Otoczone niezwykłym górskim krajobrazem, Tre Cime di Lavaredo znajdują się w parku przyrody o tej samej nazwie. Mają one ponad 200 milionów lat i dziś stanowią granicę między prowincjami Południowego Tyrolu i Belluno, co oznacza "roszczenia własnościowe" po obu stronach. Północne ściany, gdzie historia pisana jest od początku alpinizmu, znajdują się po stronie Południowego Tyrolu.

Podczas I wojny światowej linia frontu przebiegała właśnie przez Dolomity. Żołnierze musieli budować ścieżki i fortyfikacje oraz znosić najbardziej niegościnne warunki w górach. Z tego okresu pochodzi słynna alpejska ścieżka. Projekt Bellum Aquilarum oferuje wycieczki z przewodnikiem po skansenie Rotwand i zaporze Mitterberg oraz organizuje wystawy na ten temat. Relikty wojny górskiej w Dolomitach zapewniają również ekscytujący wgląd w przeszłość podczas wędrówki na Monte Piana.

Tre Cime di Lavaredo wznoszą się na rzadkich piargach. Große Zinne w centrum ma 2 999 m wysokości, Westliche Z inne 2 973 m, a Kleine Z inne 2 857 m. Podczas gdy rekreacyjni wędrowcy i fani przyrody zwykle zadowalają się oglądaniem trio z dołu, ambitni alpiniści zawsze mierzyli wyżej.

Pierwsze wejście na Große Zinne zostało dokonane przez Paula Grohmanna, Franza Innerkoflera i Petera Salchera w 1869 roku drogą normalną, podczas gdy Emilio Comici dokonał pierwszego wejścia północną ścianą w 1933 roku. W 2008 roku Thomas Huber opanował wszystkie trzy północne ściany w ciągu 24 godzin.

Do dziś te trzy szczyty są jednymi z najbardziej poszukiwanych celów w Dolomitach, a północne ściany stanowią szczególne wyzwanie nawet dla doświadczonych wspinaczy. Niezliczone trasy wspinaczkowe o różnym stopniu trudności prowadzą na poszczególne szczyty - od normalnej trasy przez południową ścianę do bezpośredniej trasy przez strome, często przewieszone północne ściany.